Island in the sky

Soms zit het mee en soms zit het tegen. Some guys have all the luck en the winner takes it all. Maar elk nadeel heb z'n voordeel en hiervan zijn we ons ten volle bewust. 

Vandaag was daardoor weer een hele bijzondere dag. Met mijn beste vriend (nee, niet de Nikon, maar die ontbreekt uiteraard niet) in alle rust de mooiste natuurwonderen aanschouwen, wat wil je nog meer!

We waanden ons in een eigentijdse western, als een poor lonesome cowboy op zijn Jolly Jumper, achtervolgd door Wile E. Coyote, waarbij Clint Eastwood elk moment zou kunnen opduiken.

Dead Horse Point is de plaats waar cowboys in het verleden wilde paarden naartoe zouden hebben gedreven. Sommige paarden werden achtergelaten op de kleine landtong hoog boven de Colorado rivier en stierven een hongerdood. Hopelijk hadden de paarden geen hoogtevrees, want het rotsplateau is klein en vooral erg hoog. Maar het uitzicht is om in te lijsten en ook hier heerst een serene rust.

Dit was de opmaat voor het Island in the Sky district van Canyonlands, nog zo'n pareltje van een park in Utah. 

Utah, de staat waarbij je wellicht iets gaat dagen over mormonen en o ja: Salt Lake City ligt daar ook ergens en dat kennen we van de Olympische Winterspelen. Maar Utah biedt zoveel meer dan dat! Onder andere prachtige parken, desolate landschappen, goedkope benzine en drank met maximaal 3.2% alcohol.

Canyonlands is indrukwekkend en groots. En dan hebben wij nog maar een klein gedeelte van dit enorme park gezien!

Dat doen we vanuit onze uitvalsbasis Moab, een klein plaatsje waar meer hotels staan dan dat er werkelijke inwoners zijn, maar de sfeer is er goed en ontspannen. Net zoals de Amerikanen die we tot nog toe gesproken hebben. We zijn er achter dat er werkelijk niemand op Trump gestemd heeft. Of zou het komen doordat Trump-stemmers niet reizen, niet sociaal zijn of stiekem liegen over hun stemgedrag?

Verder hebben we ontdekt dat Fransen overal het zelfde zijn; of ze nu uit Frankrijk, België of Canada komen, ze blijven Frans, spreken geen woord buiten de deur en gedragen zich alsof Napoleon nog aan de macht is. Zich blijkbaar als enige niet realiserend dat de wereld ze al lang heeft ingehaald en Frankrijk nog maar een klein stipje op de kaart is dat nergens meer iets te vertellen heeft.

Onder het genot van een drankje in de enige echte Moab Brewery (waar ze wél een speciale drankvergunning hebben) filosoferen we zo verder. Over hoe je soms je toekomstbeeld bij moet stellen, over het lot, berusting, kansen en mogelijkheden, het leven leven en doen wat je wilt doen wanneer het kan zonder dit uit te stellen tot later, want je weet nooit of "later" nog komt.

En sommige dromen? Die blijven hangen, als een eiland in de lucht.