Silence is golden

Het plaatsje Torrey, Utah zal ik niet snel vergeten.  Ik waande me zowat in een aflevering van "Dukes of Hazzard"
Helaas ontbrak Daisy en dat was vroeger wel de reden dat ik keek (Matt dus, Aletha zat toen waarschijnlijk nog op de crèche).

De locatie deed me erg denken aan een Western restaurant in Boekelo, serieus een erg leuk restaurant geheel in stijl.  Maar goed, nu zaten we dus echt in het wilde westen.

Een bejaarde man uit Virginia legde ons uit dat Amerikanen hier een stuk relaxter zijn dan aan de hectische East Coast.  Hij vond trouwens dat ik op Al Gore leek (maar dan de jongere versie). You're an handsome guy, zei hij. Altijd leuk om te horen, maar dan liever van een jonge dame i.p.v. een oude heer.
Ach, in Nederland ben ik al een aantal keer Frans Bauer genoemd....dan toch liever Al Gore!

Het was zo heerlijk rustig in het fraaie Capitol Reef, waar echt nauwelijks iemand was, dat mijn gedachten alle kanten uitgingen.

Allereerst moest ik denken aan de onlangs overleden zeer sterke country zanger Glenn Campell.  Laatste zag ik een documentaire over hem die mij intrigeerde; hij trad zelfs nog op met zijn Alzheimer... Deze documentaire is een echte aanrader!

Ik moest ook denken aan Fake News, want ik heb buiten Trump nog een slachtoffer gevonden... ikzelf.
Elke keer als Aletha een tocht beschrijft blijkt deze toch weer langer en ook veel meer klim te bevatten dan vooraf aangekondigd.

We gingen via het fraaie Capital Reef in de richting van Moab, Utah.
Zeker een uur lang zijn we niet 1 auto tegengekomen op een US Highway!
Het landschap deed ons erg denken aan een maanlandschap, ik zat gewoon te wachten op R2D2 uit Star Wars. Totaal anders in ieder geval dan de mooie rocks in Capitol Reef.

Maar goed we moesten via deze weg naar Moab, Utah.
Daar zijn we nu aanbeland en we maken ons op voor weer een nieuw avontuur....